Rechtsstaat
Als minderheden zoals Joden angstig zijn en zich onbeschermd voelen dan tast dat het grondbeginsel van de rechtsstaat aan. De geschiedenis leert dat het vogelvrij verklaren bij Joden begint, verder gaat bij andere minderheden en vervolgens de hele rechtsstaat ondermijnt en vernietigt. Daarom moeten ook bij links – dat zich in deze tijden opwerpt als hoeder van de rechtsstaat – de alarmbellen harder gaan rinkelen.
Amsterdam heeft na vorige week een naam te heroveren om op te komen voor zijn Joden. Na de oorlog kreeg de hoofdstad vanwege moedig verzet tegen deportatie van Joden tijdens de Februaristaking de eretitels ‘heldhaftig, barmhartig en vastberaden’ in haar wapenschild. Dat was te danken aan veelal linkse communisten die de Februaristaking van 1941 leidden. Die niet wegkeken. ‘Blijf met je rotpoten van onze rotjoden af’, was het credo.
Huiver
Als je solidair bent met Gaza, waarom dan niet solidair met een kwetsbare Joodse minderheid in je eigen stad Amsterdam? Waarom is links wat zuinigjes om ten strijde te trekken tegen antisemitisme? Bij het Tweede Kamerdebat voelde je de huiver om de moslimgemeenschap hier tekort te doen door voortdurend collectieve schuld van antisemitisme af te wijzen.
En inderdaad, alle Marokkaanse Nederlanders over één kam scheren is onzinnig en verwerpelijk. Dat er echter in delen van de moslimgemeenschap latent en openlijk antisemitisme voorkomt is wetenschappelijk onderzocht en al jaren bekend.
Aan de andere kant leeft er net zo goed antisemitisme onder Nederlanders zonder migratieachtergrond. Antisemitisme en islamofobie zijn loten van dezelfde stam, onderdeel van xenofobie. Het was altijd al aanwezig, maar komt nu uit alle hoeken van de samenleving. We moeten ons niet verstoppen in loopgraven, ons niet in laten sluiten maar op zoek gaan naar uitzicht.
Vrijheid in gebondenheid
We moeten niet bang zijn te benoemen wat er fout zit. Grenzen trekken, en die ook handhaven. Wij hebben hier níet de explosieve situatie van het Midden-Oosten, wij hebben geen Hamas, geen kolonisten of bezette gebieden. Wij moeten op onze eigen manier en onder onze eigen omstandigheden samenleven met elkaar, maar wel met duidelijke voor iedereen vastgelegde normen, waarden en grenzen.